Żeby móc zdefiniować zaburzenia okluzyjne, trzeba najpierw wyjaśnić, czym jest okluzja. A jest to nic innego jak prawidłowa pozycja stykania się zębów ze sobą. Ich relacja w górnym i dolnym łuku zębowym jest zależna od ortodontycznej relacji w szczęce i żuchwie oraz od układu struktur w obrębie stawu skroniowo-żuchwowego. Co więcej, wpływ na okluzje ma także napięcie i budowa mięśni poruszających żuchwą. Problemy w obrębie układu stomatognatycznego, czyli zębów i wszystkich struktur szczęk, mają zasadniczy wpływ na zaburzenia okluzji. Przez wiele lat były one identyfikowane przez lekarzy jako przyczyny pozastomatologiczne.
Objawy zaburzeń okluzji
Najczęstszymi objawami u pacjentów z zaburzeniami okluzji, mogą być zmiany w strukturach twardych tkanek zębów. Początkowo niezauważalne, z czasem dające drobne dolegliwości, które w końcu mogą urosnąć do rangi poważnego problemu. Wiele zaburzeń okluzyjnych rozpoczyna się w młodym wieku. Początki mogą mieć w różnych schorzeniach i nie tylko. Wpływ na prawidłowe stykanie się zębów mogą mieć:
- uszkodzenia mechaniczne szczęki,
- zaburzenia ortodontyczne,
- osłabienie tkanek twardych zębach,
- złe nawyki, czyli para funkcje (zaciskanie szczeki, zgrzytanie zębami),
- zaburzenia struktur anatomicznych,
- przesuwanie się zębów po ekstrakcji.
Wszystkie powyższe czynniki, pierwotnie drobne, mogą po latach skutkować problemami z prawidłowym zwarciem i w efekcie stać się poważnym problemem, wymagającym szerokozakrojonej interwencji.
Przyczyny zaburzeń okluzji
Najczęstsze przyczyny jakie skłaniają pacjentów do porady lekarskiej, a które mogą być objawem zaburzeń okluzyjnych to:
- starcia zębów (zaburzona estetyka w wyglądzie),
- nadwrażliwość wynikająca z uszkodzenia twardych tkanek zębów,
- bóle w stawach (trzaski, przeskakiwania, zmiana toru pracy w stawie skroniowo-żuchwowym),
- niezidentyfikowane bóle głowy,
- nocne zgrzytanie zębami,
- przemęczenie mięśni żuchwy,
- bóle podczas gryzienia w obrębie stawów skroniowo-żuchwowych.
Jak leczyć zaburzenia okluzyjne?
Rozpoznanie kłopotów z okluzją powinno być standardem w leczeniu każdego pacjenta. Odpowiednie zdiagnozowanie problemu pozwala na prawidłowe ułożenie planu leczenia. Z powodu złożoności możliwych przyczyn, które determinują pojawianie się problemów z prawidłowym schodzeniem się zębów, niezbędna jest złożona terapia. Niejednokrotnie leczenie zaburzeń okluzyjnych wymaga zaangażowania specjalistów z różnych dziedzin.
Terapia takich zaburzeń jest niewątpliwie działaniem interdyscyplinarnym, wymagającym zaangażowania.
